In een sprookjesbos staat een boom die alleen zingt als de rivier erlangs danst. Maar wanneer de rivier opdroogt door de hebzucht van een rijke heer, gaat een jongen op zoek naar een magisch elixer om de rivier weer te laten stromen.
Het verhaal
Hoofdstuk 1: Het Geheim van het Sprookjesbos
Er was eens een jongen genaamd Luka die in een klein dorpje woonde aan de rand van een groot sprookjesbos. Elke dag speelde hij in het bos, waar hij de geluiden van zingende vogels, fluisterende bladeren, en kabbelende beekjes hoorde. Maar het meest bijzondere van alles was de Zingende Boom. Deze enorme boom stond in het midden van het bos en zong een betoverend lied dat door het hele bos galmde. De boom zong alleen als de rivier langs hem danste en sprankelde. De rivier en de boom waren oude vrienden, en hun liederen en bewegingen zorgden voor harmonie in het bos.
Op een dag merkte Luka dat het lied van de Zingende Boom was verstomd. Verwonderd rende hij naar de boom en ontdekte dat de rivier langs hem niet meer stroomde. Het water was opgedroogd, en zonder de dansende rivier was de boom stil en verdrietig.
Hoofdstuk 2: De Hebzuchtige Heer
Luka hoorde van zijn ouders dat de rijke heer van het dorp de rivier had omgeleid naar zijn eigen land, zodat hij meer water had voor zijn vijvers en fonteinen. De heer had niet nagedacht over de gevolgen voor het bos en de Zingende Boom. Luka voelde verdriet in zijn hart voor de boom en de rivier, en hij besloot om een manier te vinden om de rivier weer te laten stromen.
Luka vroeg aan de oude verhalenverteller van het dorp of er een manier was om de rivier terug te brengen. De verhalenverteller vertelde hem over een magisch elixer, gemaakt van de dauw van de eerste ochtendzon, dat het water weer kon laten stromen. Het elixer kon alleen gevonden worden door de zuiverste harten, en het moest worden geschonken aan de bron van de rivier om het water te herstellen.
Hoofdstuk 3: De Zoektocht naar de Dauwdruppels
Luka vertrok vroeg in de ochtend naar het bos om de dauwdruppels te verzamelen. Hij wist dat hij de dauw moest vinden voordat de zon te fel scheen en de druppels zou laten verdampen. Hij sloop door het gras, keek onder bladeren, en voorzichtig verzamelde hij de kleine, glinsterende druppels in een flesje.
Terwijl hij de dauwdruppels verzamelde, ontmoette Luka een paar bosdieren die hem wilden helpen. Een eekhoorn wees hem de weg naar de hoogste bladeren, waar de dauwdruppels het helderst waren. Een konijn gaf hem wortels voor de reis, en een vogel bood aan om over het bos te vliegen en hem te waarschuwen voor gevaar. Luka voelde zich gesteund door zijn nieuwe vrienden.
Hoofdstuk 4: De Reis naar de Bron
Met het flesje vol dauwdruppels begon Luka aan de tocht naar de bron van de rivier. Het was een lange reis, en de weg was vol met kronkelige paden en donkere schaduwen. Maar Luka dacht aan de Zingende Boom en de Dansende Rivier, en dat gaf hem kracht om door te gaan.
Onderweg kwam hij een oude wijze uil tegen, die vertelde dat hij op zijn hoede moest zijn voor de Hebzuchtige Heer. “De heer wil alle rijkdom van het bos voor zichzelf,” waarschuwde de uil. “Hij zal proberen je tegen te houden, want hij wil niet dat de rivier terugkeert naar het bos.”
Luka bedankte de uil voor de waarschuwing en vervolgde zijn reis, vastbesloten om de rivier weer te laten stromen, ongeacht de obstakels.
Hoofdstuk 5: De Confrontatie met de Heer
Toen Luka de bron van de rivier bijna had bereikt, doemde de Hebzuchtige Heer plotseling voor hem op. “Wat doe jij hier, jongen?” vroeg de heer streng. “De rivier behoort nu aan mij toe, en ik laat niemand haar terughalen.”
Luka keek de heer recht in de ogen. “De rivier hoort bij het bos, bij de Zingende Boom en alle dieren die ervan afhankelijk zijn. Je kunt de rivier niet voor jezelf houden. Ik zal haar terugbrengen.”
De heer lachte. “Een jongen zoals jij kan me niet tegenhouden.”
Maar Luka dacht aan de moed die hij in zijn hart droeg, en hij hield het flesje met dauwdruppels stevig vast. Hij wist dat het enige wat hij hoefde te doen was de bron bereiken en het elixer schenken.
Hoofdstuk 6: Het Magische Elixer
Met een sprongetje om de heer heen rende Luka naar de bron en opende het flesje met de dauwdruppels. Hij goot voorzichtig de glinsterende druppels in de bron en sprak de woorden die de oude verhalenverteller hem had geleerd: “Laat de rivier dansen, laat haar zingen, breng de stroom terug naar haar oorsprong.”
Plotseling begon de grond onder zijn voeten te trillen, en hij hoorde het geluid van stromend water. De bron spuwde een heldere stroom water uit die zich een weg baande naar de rivierbedding. Luka keek in verwondering toe hoe de rivier weer begon te stromen, glinsterend in het zonlicht, terwijl ze richting het hart van het bos vloeide.
Hoofdstuk 7: De Terugkeer van de Zingende Boom
Met blijdschap en hoop volgde Luka de rivier terug naar de Zingende Boom. Toen de rivier langs de wortels van de boom stroomde, voelde hij een warme gloed om zich heen. Langzaam, heel langzaam, begon de boom zijn lied weer te zingen. Het was een melodie vol vreugde en dankbaarheid, die door het hele bos weerklonk.
De dieren kwamen tevoorschijn, huppelend en dansend, en het bos kwam weer tot leven. De vogels floten, de bladeren ritselden in de wind, en de bloemen bloeiden in hun mooiste kleuren. De Zingende Boom keek naar Luka en sprak met een diepe, warme stem.
“Dank je wel, dappere jongen. Jij hebt het bos gered en de rivier teruggebracht. Zonder jouw moed en hart hadden we dit niet kunnen overwinnen.”
Hoofdstuk 8: De Les van de Rivier
Luka voelde zich trots en gelukkig. Hij had iets groots bereikt, niet alleen voor zichzelf, maar voor het hele bos. De rivier stroomde weer vrij en krachtig, en de Zingende Boom zou nu voor altijd zijn lied kunnen zingen. De Hebzuchtige Heer had niets kunnen doen tegen de zuiverheid van Luka’s hart en de kracht van vriendschap en samenwerking.
Vanaf die dag vertelde Luka aan iedereen in het dorp het verhaal van de Zingende Boom en de Dansende Rivier, en de les die hij had geleerd: dat de natuur iets is om te koesteren en te delen, niet om te bezitten. Dankzij Luka zouden de dorpsbewoners altijd blijven herinneren dat het bos, de rivier, en al zijn bewoners beschermd moesten worden.
En zo leefde Luka gelukkig verder, in harmonie met het bos, zijn vrienden, en de prachtige liederen van de Zingende Boom.
