Een groep kinderen vindt een magisch boek dat hen in staat stelt door de tijd te reizen. Ze belanden in verschillende oude beschavingen zoals het oude Egypte, het Romeinse Rijk en de Maya’s. Tijdens hun avonturen leren ze over de cultuur, uitvindingen en het dagelijkse leven van die tijdperken.
Het verhaal
Hoofdstuk 1: De Vondst
Op een zonnige middag na schooltijd, struinden de vrienden Liam, Noor en Sam door de stoffige zolder van Liam’s grootouders. Ze hielden ervan om oude boeken en vergeten voorwerpen te ontdekken die zich hier opstapelden. Noor had net een oude globe opgepakt toen Sam enthousiast naar een hoekje van de zolder liep. “Kijk wat ik heb gevonden!” riep hij. Liam en Noor renden naar hem toe en zagen een dik, versleten boek met gouden letters op de kaft: “De Geschiedenis van de Wereld”.
“Het ziet er magisch uit,” fluisterde Noor met grote ogen. “Misschien is het een toverboek,” grapte Liam. Maar toen Sam het boek opende, flitste er een fel licht door de kamer, en voordat ze het wisten, stonden ze niet meer op de stoffige zolder. Ze bevonden zich midden in een uitgestrekte woestijn, omringd door gigantische stenen structuren.
Hoofdstuk 2: Het Oude Egypte
Liam keek om zich heen. “Waar zijn we?” vroeg hij. Noor wees op de imposante piramides die in de verte te zien waren. “We zijn in Egypte!” riep ze. “Het oude Egypte!” voegde Sam eraan toe, terwijl hij naar een groep mensen wees die stenen blokken omhoog tilden om een piramide te bouwen.
“Kom, we gaan kijken!” stelde Noor voor. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ze een jongen van hun leeftijd die zich in de schaduw van een palmboom verborg. “Wie zijn jullie?” vroeg hij, zichtbaar nieuwsgierig. Ze vertelden hem hun verhaal en de jongen, die zich voorstelde als Khepri, legde uit dat zijn vader een belangrijk lid van de farao’s bouwteam was.
Khepri nam hen mee naar zijn dorp, waar ze zagen hoe de Egyptenaren indrukwekkende uitvindingen gebruikten om de piramides te bouwen. “Kijk,” zei Khepri, terwijl hij naar een groot houten apparaat wees, “dat is een hefboom. Daarmee tillen we de zware stenen omhoog!” De kinderen waren verbaasd over hoe slim de Egyptenaren waren.
Khepri leidde hen ook naar een tempel waar prachtige hiërogliefen op de muren stonden. “Dit zijn onze verhalen,” legde Khepri uit. “We gebruiken deze symbolen om belangrijke gebeurtenissen op te schrijven, zodat ze nooit vergeten worden.” Noor vond de hiërogliefen fascinerend en vroeg Khepri om haar naam in hiërogliefen te leren schrijven.
Terwijl de zon onderging, voelde het boek in Sam’s handen warm worden. “We moeten gaan,” zei hij zachtjes. Ze namen afscheid van Khepri en openden het magische boek opnieuw. Een fel licht omhulde hen, en voordat ze het wisten, stonden ze op een compleet andere plek.
Hoofdstuk 3: Het Romeinse Rijk
De kinderen keken om zich heen. Ze stonden midden in een bruisende stad met enorme marmeren gebouwen en geplaveide wegen. “Dit moet het Romeinse Rijk zijn,” zei Noor, terwijl ze een groep soldaten in glimmende harnassen voorbij zag marcheren.
Een jongen met een korte cape en sandalen liep naar hen toe. “Jullie zien er anders uit. Waar komen jullie vandaan?” vroeg hij nieuwsgierig. Ze vertelden hun verhaal aan Marcus, een Romeinse jongen die hen graag rondleidde in de stad.
Marcus nam hen mee naar het Colosseum, een gigantisch amfitheater waar gladiatoren vochten voor het vermaak van het volk. “Hier komen duizenden mensen samen om te kijken naar de gevechten,” vertelde Marcus trots. Noor fronste haar wenkbrauwen. “Het klinkt een beetje eng,” zei ze. Marcus haalde zijn schouders op. “Het is een grote eer voor gladiatoren om hier te vechten.”
De kinderen leerden ook over de Romeinse aquaducten, een briljante uitvinding waarmee de Romeinen water van de bergen naar hun steden brachten. “Zie je die stenen brug daarboven?” zei Marcus, wijzend naar een gigantische structuur die over de stad kronkelde. “Dat is een aquaduct. Zonder die zouden we geen schoon water hebben om te drinken of baden!”
Sam was onder de indruk van hoe geavanceerd de Romeinen waren, en Noor was helemaal in de ban van de Romeinse architectuur. Maar al snel voelde Sam het boek opnieuw opwarmen. “Het is tijd om te gaan,” zei hij. Ze zwaaiden Marcus gedag en openden het magische boek voor de derde keer.
Hoofdstuk 4: De Maya’s
Dit keer stonden ze in een tropisch regenwoud, omringd door torenhoge bomen en vreemde geluiden van dieren die ze nog nooit hadden gehoord. In de verte zagen ze een indrukwekkende stenen tempel die uit het groen oprees. “We zijn bij de Maya’s,” fluisterde Noor.
Ze liepen in de richting van de tempel en werden al snel begroet door een jonge Maya-meisje genaamd Ixchel. Ze droeg een kleurrijke tuniek en haar gezicht straalde van nieuwsgierigheid toen ze de vreemdelingen zag. Ixchel bracht hen naar haar dorp en vertelde hen over de gewoonten en gebruiken van de Maya’s. “Wij bestuderen de sterren,” zei Ixchel trots, terwijl ze naar de heldere hemel wees. “Onze priesters gebruiken de sterren om kalenders te maken en belangrijke momenten in ons leven te voorspellen.”
Liam was vooral geïnteresseerd in de Maya-kalender. “Het is ongelofelijk hoe ze de bewegingen van de sterren gebruiken om de tijd te meten,” zei hij, terwijl hij een grote stenen kalender bewonderde die in de dorpsplein stond.
Ixchel liet hen ook een balspel zien dat de Maya’s speelden in een speciaal veld naast de tempel. “Het heet Pok-ta-Pok,” legde ze uit. “Het is een heilig spel, en soms worden de winnaars geëerd door de goden.” Sam was gefascineerd door het spel en wilde het graag proberen, maar de tijd begon te dringen.
Het boek begon weer te gloeien, dit keer feller dan ooit. “We moeten nu echt gaan,” zei Sam. Ixchel bedankte hen voor hun bezoek en wenste hen een veilige terugreis. Met een laatste blik op de indrukwekkende tempel, openden de kinderen het boek voor de laatste keer.
Hoofdstuk 5: Terug naar Huis
In een oogwenk bevonden Liam, Noor en Sam zich weer op de zolder van Liam’s grootouders, met het oude boek stevig in hun handen. Ze keken elkaar aan, nog vol van de avonturen die ze hadden beleefd. “We hebben zoveel geleerd,” zei Noor met een glimlach. “Over hoe oude beschavingen leefden, hun uitvindingen en hoe ze de wereld om hen heen begrepen.”
Liam knikte. “Dit boek is echt bijzonder. Wie weet naar welke tijd en plaats het ons de volgende keer zal brengen.”
Sam sloot het boek voorzichtig en legde het terug op de plank. “Voor nu houden we het als ons geheimpje,” zei hij, terwijl ze de zolder verlieten. “Maar ik kan niet wachten om weer een avontuur te beleven.”
Met hun hoofden vol nieuwe kennis en hun harten vol avontuur, renden ze naar buiten, klaar voor het volgende grote mysterie dat op hen wachtte.
