In het midden van een verlaten kermis staat een oude draaimolen die alleen draait in de dromen van kinderen. Maar op een nacht blijft een kind vastzitten in de droomwereld. Zijn vrienden moeten de draaimolen betreden om hem terug te brengen naar de echte wereld.

Het verhaal

Het was een warme zomeravond toen Finn, Zara, en Tom besloten om nog één keer langs de oude, verlaten kermis te gaan. Al jaren stond de kermis aan de rand van hun dorp, verlaten en in verval. Het was ooit een plek vol licht, muziek, en lachende mensen, maar nu waren de tenten gescheurd, de kraampjes omvergewaaid, en de draaimolen stond stil, half bedekt met mos en bladeren.

“Ze zeggen dat die draaimolen alleen nog draait in dromen,” zei Zara mysterieus, terwijl ze naar het verweerde houten paard wees dat midden in de draaimolen stond.

“Onzin,” lachte Finn. “Draaimolens draaien niet in dromen. Dat is gewoon een verhaal.”

Tom, de jongste van de drie, keek met grote ogen naar de draaimolen. “Ik heb hem zien draaien… in mijn droom,” fluisterde hij. Zijn stem klonk onzeker, maar toch was er iets in zijn blik dat de anderen stil maakte.

Zara trok haar wenkbrauwen op. “Echt waar? Wat gebeurde er?”

Tom haalde zijn schouders op. “Ik weet het niet precies. Het was… anders. De lucht was paars en er waren sterren overal. De draaimolen draaide, maar niet zoals hier in de echte wereld. Het voelde alsof het me ergens naartoe bracht.”

Finn grinnikte. “Dat klinkt alsof je gewoon een gekke droom had.”

Toch bleef het idee in hun gedachten hangen terwijl ze verder liepen. Toen het donker begon te worden, gingen ze allemaal naar huis, maar die nacht gebeurde er iets vreemds.

De Draaimolen Droomt

In het midden van de nacht werd Tom wakker, niet in zijn bed, maar in het midden van de oude draaimolen. Hij stond op een van de versierde paarden en voelde de molen langzaam draaien. De lucht om hem heen was inderdaad paars, zoals in zijn droom, en overal om hem heen schitterden de sterren.

De muziek van de draaimolen klonk zacht en betoverend, en Tom voelde zich tegelijkertijd angstig en opgewonden. De draaimolen draaide sneller, en ineens schoten de sterren om hem heen als een wervelwind. “Wat gebeurt er?” fluisterde Tom, terwijl hij zich stevig aan het paard vasthield.

Plotseling stopte de draaimolen, en alles om hem heen werd stil. De sterren verdwenen, en Tom bevond zich in een vreemde, magische wereld. De lucht was vol kleuren, en de grond leek te glinsteren onder zijn voeten. In de verte zag hij een reusachtige, glimmende toren die leek te stralen in het licht van de sterren.

“Waar ben ik?” vroeg Tom zich hardop af. Hij stapte van de draaimolen af, maar toen hij achterom keek, was de draaimolen verdwenen. Hij stond nu alleen in een onbekende wereld.

Vrienden in Actie

Diezelfde nacht droomden ook Finn en Zara over de draaimolen, maar hun droom was anders. Ze droomden dat Tom vastzat in de draaimolen, gevangen in een wereld die zij niet konden bereiken. Ze hoorden zijn stem roepen, maar konden hem niet zien. Toen ze wakker werden, beseften ze allebei dat het geen gewone droom was geweest.

Finn stond vroeg op en belde Zara. “Er is iets vreemds gebeurd. Ik droomde dat Tom vastzat in de draaimolen.”

“Ik ook,” zei Zara snel. “Denk je dat… denk je dat hij daar echt is?”

Ze aarzelden even, maar wisten dat ze naar de kermis moesten gaan. Het voelde alsof de draaimolen hen riep. Toen ze bij de oude kermis aankwamen, zagen ze direct dat Tom er niet was, en dat de draaimolen vreemd genoeg glinsterde in het maanlicht, hoewel hij nog steeds stil stond.

“We moeten erachter komen hoe we bij hem kunnen komen,” zei Finn vastberaden. “Misschien kunnen we de draaimolen in onze dromen vinden.”

Zara knikte langzaam. “Maar hoe komen we in die droomwereld? We kunnen niet zomaar gaan slapen en hopen dat we dezelfde droom hebben.”

Finn dacht even na en glimlachte plotseling. “Wat als we op de draaimolen stappen? Misschien draait hij dan wel… in onze dromen.”

Het Betreden van de Droomwereld

Met enige aarzeling stapten Finn en Zara op de paarden van de draaimolen. Ze wachtten, maar er gebeurde niets. “Misschien werkt het niet,” zei Zara teleurgesteld.

Maar net op dat moment begon de draaimolen zachtjes te bewegen. De paarden hieven hun hoofd op, en de muziek begon te spelen, net zoals in hun dromen. De draaimolen draaide sneller en sneller, en voordat ze het wisten, bevonden Finn en Zara zich in dezelfde magische wereld waar Tom eerder was beland.

“Daar is hij!” riep Zara, terwijl ze Tom in de verte zag. Hij stond bij de voet van de toren en zwaaide naar hen.

Ze renden naar hem toe en omhelsden hem stevig. “We dachten dat je hier vastzat!” zei Finn opgelucht.

Tom knikte. “Dat was ik ook. Deze wereld is prachtig, maar ik wist niet hoe ik terug moest komen.”

“Hoe komen we dan terug?” vroeg Zara bezorgd. “We kunnen hier toch niet voor altijd blijven?”

Tom wees naar de toren. “Ik denk dat het antwoord daarboven ligt. Het lijkt alsof die toren iets met de draaimolen te maken heeft.”

De Toren van de Sterren

Samen liepen de drie vrienden naar de grote toren. Hoe dichterbij ze kwamen, hoe duidelijker het werd dat de toren geen gewone toren was. Hij leek te zijn gemaakt van licht en sterrenstof, en elke stap die ze zetten, voelde alsof ze dichter bij de hemel kwamen.

Binnen in de toren vonden ze een oude man, gehuld in een mantel van sterren. Zijn ogen straalden zacht, en hij glimlachte vriendelijk naar hen. “Jullie hebben de draaimolen van dromen betreden,” zei hij op een zachte toon. “Maar niet iedereen kan terugkeren zonder te leren wat de draaimolen hen probeert te vertellen.”

“Wat bedoelt u?” vroeg Finn verbaasd.

“De draaimolen draait niet alleen in jullie dromen,” legde de oude man uit. “Hij draait om jullie te helpen begrijpen dat dromen de kracht hebben om jullie te leiden, om angsten te overwinnen en nieuwe werelden te ontdekken. Maar om terug te keren, moeten jullie samen de weg vinden.”

De kinderen keken elkaar aan. “Hoe vinden we die weg?” vroeg Tom.

De oude man glimlachte opnieuw. “Door samen te werken, door te vertrouwen op jullie vriendschap, en door te geloven in de magie van de dromen.”

De Terugreis

Finn, Zara, en Tom hielden elkaars hand vast, en langzaam begon de toren te veranderen. De lichten vervaagden, en de wereld om hen heen leek op te lossen in sterrenstof. Ze sloten hun ogen en voelden een zachte wind om hen heen.

Toen ze hun ogen weer openden, stonden ze weer op de draaimolen, terug in hun eigen wereld. De zon begon net op te komen, en de kermis was weer stil en verlaten.

“Dat was ongelooflijk,” fluisterde Tom. “We hebben het gered.”

“Ja,” zei Zara glimlachend. “Maar ik denk dat dit avontuur ons nog lang zal bijblijven.”

Samen liepen ze van de draaimolen weg, terug naar hun dorp, maar dit keer wisten ze dat de draaimolen meer was dan een oude, verlaten attractie. Het was een poort naar een magische wereld, waar dromen en vriendschap de sleutel waren om elke uitdaging te overwinnen.